Powszechnie przyjęta definicja WINOTERAPII ( vinotherapy ) to:
Program stosowania do efektywnych zabiegów pielęgnacyjnych winogron, soku z winogron jak i żelów powstałych na bazie skórek, samego miąższu i pestek z winogron.
Koniec. Kropka.
Najwyższy czas tutaj i miejsce na odbrązowienie pokutujących ciągle poglądów, iż winoterapia jest w istocie rzeczy stosowaniem wina jako środka terapeutycznego, albo jeszcze gorzej, bo wręcz niebezpieczne, zażywanie kąpieli w winie (np. w szampanie). Niebezpieczne dlatego, iż rzeczona kąpiel zakończyłaby się dla nieszczęsnego, czy też nieszczęsnej amatora/ki takiej kąpieli zejściem ostatecznym z tego pełnego łez i rozczarowań życiowych, naszego padołu doczesnego. Otóż dawka alkoholu, która zostałaby natychmiast wchłonięta przez WSZYSTKIE pory skóry byłaby nieodwołalnie, definitywnie i bezapelacyjnie śmiertelna. Po prostu.
Innymi słowy zabiegów winoterapii stosuje się grona, a nie powstałe z nich wino. Wino bowiem jest produktem fermentacji soku winogron, i jako takie nie ma żadnego zastosowania w kosmetologii. Może bardziej w sferze psychologii, ale to jest już zupełnie odrębny temat, ponadto wymagający stosowania doustnego. W takim wypadku, część składników wina może oddziaływać bardzo korzystnie na ludzki organizm. I tak gliceryna i kwasy pobudzają przemianę materii i wzmacniają system immunologiczny, a fenole (do których należą taniny) zapobiegają powstawaniu zakrzepów krwi oraz działają antyutleniająco, co hamuje rozpad błon komórkowych w naczyniach wieńcowych (działanie antyzawałowe) i mózgu, a także działa antynowotworowo i pomaga w leczeniu choroby Alzheimera. Alkohol zawarty w winie wspomaga ponadto krwiobieg i redukuje poziom złego cholesterolu we krwi. Te zalety są już potwierdzone naukowo. Nie trzeba chyba dodawać, iż wyłącznie przy umiarkowanej konsumpcji rzeczonej ambrozji.
